Uhu

Uhuu! 

Tak jednym słowem mogę określić dzisiejszy powrót do NR od rodziców. 

W dwóch słowach byłoby: ale jazda!!! 

Tydzień po tym, jak po weselu przyjaciół Mąż zawiózł mnie do rodziców, tak dzisiaj po mnie przyjechał i przywiózł z powrotem do NR.  

Niby zwykły powrót, ale jednak niezwykły, bo innym niż zazwyczaj środkiem transportu.

Podróż zajęła nam około 2,5 godziny w jedną stronę i już wiem, że w ten sposób będziemy spędzać więcej wolnego czasu (oby tylko czas na to pozwolił)

Adrenalina jest niebywała! I mam nadzieje, że nie tylko za pierwszym razem! Wspaniałe uczucie siedzieć przytuloną do najwspanialszego Mężczyzny na świecie i krzyczeć, krzyczeć i jeszcze raz krzyczeć na pustej drodze, wśród pól i lasów, ale nie krzyczeć ze strachu, o nie! To był krzyk z poczucia radości i wolności. 

Ciekawe czy złapię bakcyla na dłużej czy to tylko taka chwilowa euforia początkującego? 

A to wszystko przez 

Niby taki niepozorny, ale ma moc.

Musiałam niestety zostawić część swoich rzeczy u rodziców, a tyle ile mogłam przepakowałam do plecaka :) Dlatego na pewno czeka nas kupno jakiegoś większego bagażnika-kufra do motoru. I na pewno chciałabym jakąś fajną kurtkę i czarny kask, coby wyglądać normalnie a nie jak ufoludek w wiatrówce adidasa  :D

Tak więc po dniu pełnym wrażeń kładę się właśnie spać. Co prawda cała obolała, ale to nic! Warto było!

Dobranoc :)